Down the rabbithole…
Er was eens een meisje, uiterlijk heel normaal
Ze was wat slim cognitief en verbaal
Met een rijke fantasie vol innerlijke verhalen
Behaalde veel lol uit kennis en talen
Heerlijk vond ze het deze kennis te delen
Maar anderen kon dat niet zo heel veel schelen
Die dachten doe jij nou maar normaal
En maak braaf die opdrachten voor rekenen en taal
Maar dat meisje ging eigenwijs haar eigen gang
Ogenschijnlijk voor niemand bang
Maar van binnen sprak ze zichzelf vaak toe
Kom op, doe het nog beter, ga door en word vooral niet moe
Ongeduldig als ze voor zichzelf was
Voor de buitenwereld liep ze keurig in de pas
Nieuwsgierig, opgewekt en behulpzaam van de ene kant
En toch werkte dit bij haar onzekerheid, perfectionisme en fixed mindset in de hand
Ze voelde zich vaak onbegrepen
Maar ja, er had dan ook nog nooit iemand echt naar haar gekeken
Het was op een dag dat een konijn de aandacht van dit meisje trok
Een konijn met haast kijkend naar een enorme klok
Ze sprong mee in het hol en viel naar beneden
Het moest wel zijn ongeveer 9473 treden
Op de grond zag zij deuren in alle maten
De sleutel moest vast passen in een van die gaten
Daar stond drink me op een etiket
Hmmmm… maar ze werd plots groot en bijna geplet
Het werd passen en meten tot het juiste formaat
Ze kon door de deur en stapte kordaat
Wonderland in, waar niets is wat het lijkt
En iedereen is gek, waar je ook kijkt
Of is het gekke eigenlijk heel normaal
En spreken we allemaal een versie van onze eigen taal?
De een praat in raadsels de tijd staat er stil
Daar kun je je aan ergeren, maar luister eens echt wat hij wil
De ander draait rondjes, is moe en gestresst
En blijft in zijn tunnel, dat werkt voor hem het best
Dan doemt daar ineens een grote grijns op
Al pratend slaat hij precies de spijker op zijn kop
Hij zegt: links of rechts, wat maakt het uit welke kant je gaat
Als je zelf niet eens weet waarheen je wilt en waar je bestemming ergens staat
Verder dwaal je en aangekomen in een verstikkend rookgordijn
Vraagt jou een stem: Wie ben jij? Wat een rotvraag, niet fijn
Het zet je aan het denken en je weet het niet
Wie ben ik, wie zijn jullie en wat is dit alles wat je nu ziet?
Dan zie je daar weer de sleutel en je beseft dat misschien
Wonderland je kan helpen de dingen anders te gaan zien
Het ware contact en een kijkje wat dieper dan het oppervlak
Daarmee help je ieder mens voor meer begrip en dus minder ongemak.
Want voel je je gezien en gehoord
Dan pas worden jouw ware talenten ontdekt en aangeboord.
Uiteindelijk draait alles maar om één ding belangrijk en fijn
Wie of wat je ook bent kunt en denkt: je moet altijd jezelf kunnen zijn.
– Saskia Martens –
(Dit spoken word is gemaakt voor en wordt gebruikt in de training Hoogbegaafdheid)